ఆదివారం మధ్యాహ్నం తొలకరి మేఘాలు విస్తారంగా ఆవరించిన మబ్బుపట్టిన ఆకాశం. 

టీవీలో వొక పాత సినిమా, వొక కొత్త సినిమా వస్తున్నాయి. ఆ రెండింటిని ఆ పెద్దామె కాసేపు ఆ ఛానల్‌, కాసేపు యీ ఛానల్‌ మార్చి మార్చి చూస్తున్నారు. రెండో టీవీ పక్క గదిలో వున్నా వున్నవి రెండు కళ్ళాయే... అటు ఆ పాత పాటలని ఆ హాస్యాన్ని అన్నింటి కంటే సావిత్రి గారి చంద్రబింబం లాంటి కళ్ళ ని ఆమె ఆరాధనా భావంతో చూస్తున్నారు.  యిటు జీరో సైజ్‌ హీరోయిన్‌, నిమిషానికి వందల కొద్దీ విలన్లని తుపాకితో చేత్తో నేలకి వొరిగింప చేసే ఆరడుగుల కంటే యెత్తు తక్కువగా వుండే హీరో, కథ జరుగుతున్న ప్రాంతానికి పాటలు పాడుకొంటున్న ప్రాంతానికి యే సంబంధం లేదనుకొంటూనే ఆమె రెండు సినిమాలని చూస్తూ పాత సినిమాలో విషయాలతో కాస్త యెక్కువగా రిలేట్‌  'అచ్చు యిలానే వేసుకునే దాన్ని జడలు' అంటూనో,  లేదా''అప్పట్లో ఆడపిల్లల పెళ్లుళ్ళు చెయ్యటం కోసం యింట్లో వాళ్ళు కాళ్ళు అరిగిపోయేలా తిరిగేవారు'... యిలా ఆమె అప్పట్లో  తన జీవితాన్ని, అప్పటి సమాజ పరిస్థితులను మధ్యమధ్యలో గుర్తు చేసుకొంటున్నారు. 

యే కళైనా జీవితానికి దూరంగా పారిపోయి వెలిగే దీపస్తంభం కాదు.  జీవితాన్ని యెంత వరకు ప్రతిబింబిస్తుంది అన్న దాని మీదే యే కళైనా మన మనస్సుల్లో నిలిచి వుంటుంది. సమాజపు ఆత్మ లక్షణాలు ప్రతిబింబించేవో, జీవితంలో వివిధ పార్శ్వా లను చిత్రించే ప్రయత్నమో చేస్తాయి. కొన్ని మైనపు వెలగని వీధి దీపాల్లా సినిమాలని తీస్తుంటారు.

మనమంతా సినిమాలని యిష్టపడతాం. సినిమాలు, రాజకీయాల గురించి చాల యెక్కువగా మన మాటల్లో కబుర్లల్లో వస్తాయి. సినిమాలు యెప్పటికప్పుడు  సమాజంలో మార్పులను తమ పాత్రల ద్వారా చూపిస్తుంటాయి. అవి పాత్రలు సంఘటనల ద్వారా చూపిస్తాయి.

పాత సినిమాల్లో మిషన్‌ కుట్టి పిల్లల్ని చదివించే స్త్రీలని, వారు తల్లులు కావొచ్చు  లేదా అక్కలు పాత్రలూ అవ్వొచ్చు. ఆ తరువాత తరువాత స్త్రీలు టీచర్స్‌ గానో, యిళ్ళల్లో ట్యూషన్స్‌ చెప్పే వారిగానో,  పెద్ద పెద్ద బంగ్లాల్లో పిల్లల్నో, వద్దుల్నో చూసుకొనే కేర్‌ టేకర్స్‌గానో, పడవ లాంటి కారున్నవానికి ఆఫీస్‌ సెక్రటరీలగానో  స్త్రీ పాత్రలు చేసే వుద్యోగం వుండేవి. స్త్రీలు అన్ని రంగాల్లోకి రావటం మొదలు పెట్టాక  పైలెట్స్‌గా, కలెక్టర్స్‌గా, ఐటి ప్రొఫెషనల్‌గా, పోలీస్‌ ఆఫీసర్స్‌గా  స్త్రీ పాత్రలని మలచటం మొదలుపెట్టారు.

చాల శక్తివంతమైన పోలీస్‌ ఆఫీసర్స్‌గా స్త్రీలని ప్రధాన పాత్రలగా మలిచిన సినిమాలు హీరో డామినేషన్‌ వున్న సినిమా రంగంలో కూడా విలువైన విజయాలని సాధించాయి. అలానే హీరోలు పవర్‌ ఫుల్‌ పోలీస్‌ ఆఫీసర్స్‌గా వున్న సినిమాలూ యెన్నో విజయాలు సాధించాయి.  ప్రేక్షకులకి ఆ పాత్రలు యెంతగానో నచ్చాయి. స్ఫూర్తిని యిచ్చాయి.

ఆ పెద్దామే ఆ పాత సినిమాని పూర్తిగా వదిలేసి మరో ఛానల్లోని మరో సినిమాని సగం నుంచి ఫాలో అవ్వటం చూసి ఆ సినిమా అయిపోయందాండి అని అడిగా.

'చివరికి వచ్చేసింది. యేముంది పోలీసులు వస్తారు విజిల్‌ వేసుకొంటూ విలన్ని పట్టుకు పోతారు...' యిలా ఆమె ప్రతి పాత సినిమాలో క్లైమాక్స్‌ యిదే అన్నట్టు చెప్పేస్తున్నారు.

నిజమేగా చాలపాత సినిమాల్లో డిష్యూం డిష్యూం  అనే ఫైట్లు అయ్యాక పోలీసు వాళ్ళు విజిల్‌ వేసుకొని వస్తారు. విలన్స్‌ని పట్టుకుపోతారు. శుభం కార్డ్‌ వేస్తారు. అలా చివరి సీన్‌ అందరికి ముందే తెలిసి పోతుంది. ఆ పాత సినిమాల్లో పోలీసుల వెంట స్త్రీ పోలీసులు వచ్చే వారు కాదు. గత కొంతకాలంగా సినిమాల్లో స్త్రీ పోలీసులు కనిపిస్తున్నారు. అంత మేరా సినిమా ప్రపంచం పోలీస్‌ డిపార్ట్‌ మెంట్‌కి సంబంధించి అప్‌ డేట్‌ అయినట్టే.

అయితే సినిమాల్లో స్త్రీ పోలీసులని చూపించే పద్దతి చాలా సార్లు నెగిటివ్‌ గానే వుంటుంది. అలానే పోలీసులని చూపించే పద్దతి అయితే విపరీతమైన హాస్యంతో నిండిన బఫూన్స్‌లానో లేదా అంతా తామే అయి మొత్తం సమాజాన్ని రక్షించే అతనిలానో, లేదా వ్యక్తిగత కక్షలు తీర్చుకొనే సూపర్‌ ఫ్యామిలీ పర్సన్‌గానో చూపిస్తారు.

గూండాలని చితక్కొ ట్టేస్తుంటారు. కోర్ట్‌ల్లో న్యాయం జరగదని అంటూ న్యాయాన్ని తమ చేతుల్లోకి తీసేసుకొంటారు... లేదా తమ భార్యనో కూతురన్నో యెవరో యేదో చేసారు వారి మీద కక్ష సాధించడానికో పగ తీర్చుకోడానికో  పోలీసు ఆఫీసర్స్‌ అయినట్టు చూపిస్తారు.  లేదా పోలీస్‌ ఆఫీసర్‌ కాబట్టి కక్ష సాధించుకో వచ్చు అన్నట్టు ఆ కథని మలుస్తారు. మరికొన్ని సినిమాల్లో గిల్ట్‌ తో వాళ్ళని వాళ్ళే తుపాకీతో పేల్చుకొన్నట్టు చూపిస్తారు.

అలానే చాల సినిమాల్లో హాస్యం పేరుతో ఉపాధ్యాయులని అపహాస్యం చేసే పాత్రలని విరివిగా సినిమాల్లో చూపించే పద్దతి చాలా యేళ్ళుగా కొనసాగుతుంది.

అలానే సాహిత్యంలో కొత్త రంగాల్లోని పనిచేస్తున్న స్త్రీల జీవితాలని సమగ్రంగా పరిశోధించి ఆయా పాత్రలని లోతుగా అర్ధవంతంగా విశ్లేషిస్తూ వచ్చిన సాహిత్యమూ తక్కువే. వొక సమన్వయంతో కొత్త రంగాల్లోకి వస్తున్న స్త్రీల జీవితాల్లోని వెలుగు నీడల్ని అవగాహనతో రాస్తే మరింతగా స్త్రీలు వారినివారు తరచి చూసుకోడానికి  టార్చ్‌ లైట్‌లా చీకటిలో దారిని చూపిస్తాయి కదా.

యిదంతా భలే ఆశ్చర్యంగా వుంటుంది. దిగులుగాను వుంటుంది. సినిమాలు తీసేవారికి సమాజంలో భాద్యతాయుతమైన రంగాల్లో వుండే ఉపాధ్యాయులని, పోలీస్‌ డిపార్ట్‌మెంటే వారిని అంత భాద్యతారహితంగా యెందుకు చూపిస్తారో అర్ధమే కాదు.

లోతు లేని పాత్రలు, వాస్తవానికి దూరంగా వున్న పాత్రలని అనేక సినిమాల్లో విరివిగా చూస్తుంటాం. యెందుకిలా యిటువంటి పాత్రలని సష్టిస్తారు. యే యే ఆధారాలతో అలాంటి పాత్రలని సష్టిస్తున్నారు. మన సినిమాల్లో వొక కామిడీ ట్రాక్‌గా నడపటానికి, క్రూరత్వం ప్రదర్శించడానికి  మాత్రమే పనికొచ్చే పాత్రలని సష్టించటం యేమిటి. యెవరి పోలీస్‌ స్టేషన్ని వారే పెట్టుకోవచ్చు, పేరు మార్చేసుకోవచ్చు లాంటివి చూసినప్పుడు వాస్తవానికి యెంతో దూరంగా వున్నాయనిపించినప్పుడు, పోనిలే ఎంటర్‌టైన్‌మెంట్‌ అనుకుంటామా అంటే సినిమాలు యెంత  ఎంటర్‌టైన్‌మెంట్‌ అని సర్ధి చెప్పుకొన్నా లేదా సరి పెట్టుకొన్నా అవి అత్యంత ప్రభావాన్ని సమాజం మీద చూపించగలవనే దాని మీద పెద్దగా అభిప్రాయభేదాలు వుండనవసరం లేదు.

రోజంతా వొకరి తరువాత వొకరు యీ సమాజంలో శాంతి భద్రతల గురించి పని చేస్తున్న వొక వ్యవస్థ గురించి, వారి మానసిక ప్రపంచం గురించి యీ సినిమా ప్రపంచానికి యెలాంటి అవగాహన వుంది.

ముఖ్యంగా స్త్రీ పోలీసులు పోలీస్‌ స్టేషన్స్‌లో అమానవీయంగా ప్రవర్తిస్తారు అన్నట్టు చూపించటం లేదా కొంత నెగిటివ్‌గా చూపించటం చూస్తుంటాం. వాళ్ళు అలా వుంటారని యెలా అలా పాత్రలని సస్టిస్తారు. వొక వేళ యెవరైనా అన్‌ ప్రొఫెషనల్‌గా వున్నారనిపిస్తే డిపార్టమెంట్‌కి సంబంధించిన వారు ఆ పరిస్థితిని సరి చేసారు అనే విషయాన్ని చెప్పే పాత్రని కూడా క్రియేట్‌ చేస్తే అప్పుడు నేర్చు కోవలసినదో సరిదిద్దుకోవలసిందో సరి చేసిన పరిస్థితో కనిపిస్తుంది కదా. యిలా యెలాంటి యింసైట్‌ లేని పాత్రల్ని సంఘటనలని వాస్తవానికి దూరంగా యెందుకు క్రియేట్‌ చేస్తున్నారని యెవరైనా వారిని అడగాలి. ఆయా డిపార్ట్‌మెంట్స్‌ వాళ్ళే ఆ ప్రశ్నలు వెయ్యడానికి అడగడానికి కొంత మొహమాటం వుంటుంది. లేదా అంత సీరియస్‌ విషయం కాదనిపించొవచ్చు.

సమాజంలో యే  విలువైన విషయం చౌకబారు అభిప్రాయాలని, అగౌరవం కలిగింపచేసేవి కళగానో, వ్యాపారంగానో విస్తరిస్తున్నప్పుడు ఖచ్చితంగా వాటిని సరిచేసుకొనేట్టు సంభాషణ జరగాలి. చర్చ సాగాలి.

ఆయా డిపార్ట్‌మెంట్‌లో పనిచేస్తున్న వారి బాహ్య జీవితపు సంఘర్షణలు, జీవనసంవేదనలు, వెలుగు నీడలని పట్టుకొని  సమాజంలో  మేలైనకొత్త దారిని వెయ్యగలిగే యెన్నో అంశాలని  దష్టిలోకి తీసుకొని పాత్రలని పేనగలగాలి. సరి చేసుకోవలసినవి ఆయా సంస్థల్లో వుంటే వాటిని సరి చేసుకోవలసిందే. పొరపాట్లుని యెప్పటికప్పుడు సమీక్షించుకొంటూ మేలైన సమాజం కోసం అన్ని రంగాలవారు చూపు పెట్టగలిగేట్టు కళారూపాలని సష్టించాల్సిన భాద్యత కళాకారులది. తరతరాలుగా కళ తేజోవంతమైన దీపధారి నిత్యమూ నిరంతరమూ.

కుప్పిలి పద్మ

ప్రముఖ తెలుగు రచయిత్రి

హైదరాబాద్‌